Stadsgedicht: Onmogelijk om niet verliefd te worden

De wortels Johan Cruijff, Sjaak de mister.
Jaap de stam.
Toekomst voor altijd Nouri.

Het gejuich, alsof we engelen horen zingen.
Rood-wit het paradijs.
Het levenslied zonder einde.

Omdat we ons kunnen meten met champions,
we waren het bijna vergeten.
De grootheden, Rijkaard, Frank en Frenkie.

Velen zal het doen denken aan 1995, het Ernst Happel-stadion.
Langs Bayern München en I Rossoneri.
Aan de Tulpengeneraal, Litmanen en Kluivert.

Mij doet het denken aan 2006, vak 422. De eerste keer.
Aan Vurnon Anita, ook aan die steward, die toen zei:
Dit is de mooiste baan van de wereld.

Even In de schaduw, nu De Ligt.
Het schone, Schöne.
Onmogelijk om niet verliefd te worden.

Betoverd door magie uit de São Paulo,
is iedereen een Amsterdammer.
Mijn vrienden noemen je Jaxie,

ik zeg gewoon Ajax.

– Gershwin Bonevacia

Dit gedicht verscheen eveneens in het Parool.