Stadsgedicht: Ramadan Mubarak

Om het getik van horloges,
om te ruilen voor het geklop van het hart.
Om inkeer, bezinning en bewustwording.

Om bij het gezicht van de zonsondergang stil te staan.
Om 31 dagen, afhankelijk van de stand van de maan,
gedurende de dag even niks, voor bestaan.

Om de maag te laten rusten, maar de geest te voeden.
Om het ego in zijn achteruit te zetten.
De lusten ook.

Om het zuiveren van de imperfecties
van het morele karakter.
Om dichterbij te komen, door open te staan.

Om de mensen die na het vasten
helaas nog steeds vasten.

Omdat de iftar als een duizendbladerige lotus
het begin is van innerlijke groei.

Om als schilders van de wind, vanaf de dominante hemel
tot de grond onder onze voeten, verbonden te zijn.

Zei Hicham, op de vraag:
‘Waarom vast je vandaag?’

Gershwin Bonevacia